"اخلاق"، گمشده ی این روزهای ما !

 "اخلاق"، گمشده ی این روزهای ما ! 
گریزی به ماجرای بیمارستان خمینی شهر !
شاید باید چند روزی می گذشت تا؛ پس از فرونشستن گرد و غبار احساسات، کمی منطق میدان دار بشود و با کمی تامل، راحتتر از موضوعی که ؛ اشارت به مشکلاتی بمراتب عمیق تر در جامعه ی ایرانی دارد ،نوشت.
اتفاقی ناخوشایند و بیشتر از آن غیر اخلاقی در بیمارستان خمینی شهر، رخ داد، و بالاخره، کم و کیف و واقعیت اصل ماجرا ، پس از نشر عکسها و مطالب متعدد و بعضا متضاد روشن است . برخی چنان نوشتند و کارتون و کاریکاتور کشیدند و شعر سرودند و همه را به یک چوب راندند، که انگار در جامعه کاملا اخلاقی ایران، استثنایا؛ خبط و خطایی شده است و اوضاع در سایر حوزه های اجتماع وفق مراد و متناسب با استانداردهای یک جامعه ی اخلاقی است ! و البته پرداختن و نقد کژیها، غایت آرزو هر انسان آزاده و اخلاقی است، اما وقتی کمی دقیق تر به اوضاع و احوال جامعه بنگریم، خواهیم دید که ؛ نه! ظاهرا آسمان در همه ی صنوف و بخش های اجتماع، کم و بیش به همین رنگ و اوضاع به همین منوال است، با یک محتوای مشترک و یکسان، اما با شکل های بروز و ظهور به ظاهر متفاوت ! ولی ظاهرا فعلا و صرفا "جامعه پزشکی" در تیررس انتقاد و دعوت به اخلاق قرار گرفته اند !
به یقین این نوشتار سعی بر توجیه یا تنزل و تقلیل یک خطا ندارد که پیش از این هم بعنوان یک فعال صنفی جامعه پزشکی، نقدهایی از درون به صنف خود داشته ام، اما آنچه در این روزها بعنوان خلایی محسوس درباره ی این موضوع وجود دارد ؛ "تنزل و کاستن بحث، به مقابله با یک صنف است"، بشکلی که انگار این اتفاق دستمایه ایی موجه برای از میدان بدر بردن رقیبی و یا صنفی زاید شده است!.
غافل از اینکه آنچه اتفاق افتاد و بعضا رخ خواهد داد، فقط پرده ایی از واقعیات جامعه ی ایرانی است، واقعیتی بنام کمرنگ شدن ارزشهای اخلاقی و انسانی، که اگر دقیقتر دنبال شود می توان در هرجا، بخش و صنف اجتماعی نشانی از آن را دریافت از سوار شدنی ساده دریک تاکسی، تا مراجعه برای کاری اداری و ساده و...تا بود و نبود یک جان یک انسان در اتاق عمل، و جای جای زندگی روزانه ی ما ایرانی ها! 
پس کاش دایره ی حساسیت های اخلاقی و اجتماعی مان را کمی وسیع تر کنیم تا حرفهایمان جدی تر شنیده شود، و نقد هایمان، صرف مقابله با یک صنف در جامعه تلقی نگردد !
وقتی از اخلاق سخن می رانیم و داد بی اخلاقی سر میدهیم، باید بدانیم اخلاق امری فراگیر است نه بخشی و سلیقه ایی ! 
محک اخلاق و رعایت کردنش، فراتر از ابزار شدن آن است. نمی توان با بی اخلاقی داد اخلاق زد چیزی که متاسفانه، در این مثال اخیر هم(ماجرای بیمارستان خمینی شهر) شاهدش بودیم ؛ عده ایی از موضع اخلاق ، عکسها و روایات مجعول از ماجرا را نشر می دادند و احساسات عمومی را علیه جامعه پزشکی بسیج می کردند ! غافل از اینکه بر فرض حسن نیت این افراد!(که البته مخدوش است )، برای رسیدن به امری اخلاقی، نمی توان ابزاری"غیر اخلاقی" را به خدمت گرفت ! 
پس اگر حادثه اخیر و حواشی آن را در کنار مسایل و مشکلات دیگر جامعه ی ایرانی قرار دهیم خواهیم دید ؛ خلا و نقصان جامعه ی ما دقیقا همان چیزی است که هرکس، از سر موعظه دیگران را به نداشتن اش متهم می کنیم ؛ اخلاق.... نوشته دکتر فخرالدین حیدریان